|

Aubin
de Sezanne
Edition: Hans Spanke. Eine altfranzösische Liedersammlung, der
anonyme Teil der Liederhandschriften KNPX. Rom. Bibl. XXII. Halle: 1925. p.
196.
R468: fol. 222vo
.xxv.
image
du manuscrit
-
Flors ne verdure de prez
Ne chant d’oisiaus ne m’agree
Por ce que j’ai tant été
[F]ors de ma doce contree.
Sache bien la demoree,
Com n’i ot fausé.
Ainz est de fin cuer amee,
Qar do cuer me muet,
E puis q'amer la m'estuet,
Nus conforz valoir n’i puet.
-
J'oï chascun dire et conter
Qu'il veaut bien q'amors l’ocient.
Hunc ne me vint en punsé
Qe morir n’en ve a mie.
Ainz ain meauz, que que nus die,
Vivre et bien amer
Et servir ma doce amie,
Qar do cuer me muet,
-
S'unques a nul home né
Fu joie d’amors doblee
Por trop loiaument amer,
Diux! ou est la moie alee?
Certes que je l’ai amee
De tel volenté
Com ne pot etre trovee,
Qar do cuer me muet,
[Suivi d'un blanc]
retour à l'index
haut de page
|