|

Richart
de Fournival
Edition: Yvan Lepage. L'oeuvre lyrique de Richard de Fournival .
Ottawa: Editions de l'Université d'Ottawa, 1981.
R759: fol. 229vo
[LVIII]
image
du manuscrit
-
Chascuns qui de bien amer
Cuide avoir non
Ne set ou plus a d’amer
Ne ou mains non.
Li uns dit et voet prover,
Et par raison,
Q'assez vaut mieus por amer
Dame a baron
Que pucele por amer,
Mais je di que non.
Chascuns a droite achoison,
S’il jugie le jeu a bon
Qu'a esprouvé;
Que que nus i ait trové,
J’ai mis mis* mon cuer en joene damoisele
Dont ja ne partirai mon gré.
-
Celi puet l’en anguser
De mesprison
Qui jugement voet doner
Selonc som bon;
Pour ce voeill por droit mostrer,
Et senz tençon,
Car a joene dame amer
A plus haut don
Car a pucele penser
N’a fors le nom; [-1]
Mais dame rent gerrerdon,
Mais pucele est tost chanjanz
Et senz bonté:
S'en ai tot mon cuer oster,
S'ai mis mon cuer en vaillant dame bele
Dont ja ne partirai mon gré.
-
La dame blamer ne quier,
Li ne s'amor;
Qant plus m'en voeil acointier,
Plus ma savor,
Mais ce m’en fait esloignier
Au chier dou tor
Que il i a parçonier
Et nuit et jor;
Mais qui pucele acointier
Puet de grant valor,
Je di q'il fait sen meillor;
Car qui puet amor [-2]
De pucele achever, [+2]
Il ne puet plus haut monter,
Por quoi j’ai mis mon cuer [-4]
[Dont ja ne partirai mon gré.]
-
Cum fait trop a mesprisier,
Si com g’entent,
Qui por la dame laissier
Pucele prent,
Car ele se voet proier
Trop longuement
Ne ne se puet nus fïer
Certainement,
Mais dame aime senz trichier
Et si tient covent.
Pucele est chose changenz, [-1]
[............................................]
Et senz bonté
[.......................................]
S’ai mis mon cuer en gente dame bele
Dont ja ne partirai mon gré.
-
Chascuns dit d'amors son bon
Et son talant,
Mais pucele a plus doz non,
Et adés rent
Miel et rees a fuisson
Qui pres la sent;
[....................................]
[.....................]
Si vos di .......................]
[..... tot ausiment]
Com flors novele d'aiglant
Et la primerose rent,
Plus de bonté
A pucele sormonté.
Por quoi j'aim miauz la douce pucelete
Dont ja ne partirai mon gré.
-
Se pucele a plus doz nom,
Petit m'en sent;
Bien premet senz guerredon
A mainte gent
Q'ele met senz achoison
En grief torment,
Et lor dist par traïson
Mon cuer vos rent.
Bien set amuser bricon
Par son fauvement;
Mais dame aimme loiaument
[Pucele est chose
chantanz]*
Car trop chier son baisier vent
Bien l'ai prové,
Car sovent l'ai essaiée;
Por quoi j'aim miauz la joeme dame bele
Dont ja ne partirai mon gré.
-
Ces .ii. gius m'estuet [fenir]
Par jugement.
Bele dame a maintenir
Plaist voirement,
Mais ce c'on n'i puet venir
Senz partement
Me fait d'autre part tenir;
Et por ce tent
Plus mes cuers a retenir
Chouse de jovent;
Plus la voeil, plus l’atalent,
Bien li ai mon maltalent
Tout pardoné.
Tel jugement ai doné
Com doit toz jorz miauz amer la pucelete, [+1]
Dont ja ni partirai mon gré.
retour à l'index
haut de page
|